افراد صفراوی و سوداوی حداقل به 6ـ5 ساعت خواب نیاز دارند،

 در حالی که 7ـ6 ساعت خواب، نیاز افراد دموی را برطرف می¬کند.

 این در حالی است که بلغمی¬ها محتاج حداقل 8 ساعت خواب هستند. نوزادان و کودکان و همچنین زنان نسبت به مردان به خواب بیشتری نیاز دارند.

 در افراد مسن، استراحت كافی فایدۀ بیشتری دارد و موجب افزایش تری و بهبود خشکی مزاج غالب برای این افراد می¬گردد.

خواب، موجب تجدید قوای جسمی و روانی می¬شود و هر کسی بعد از انجام یک دوره فعالیت جسمی و فکری احساس می¬کند به خواب نیاز دارد. خواب، تمامی نیروهای طبیعی شامل هضم، متابولیسم و دفع سموم و قوای مغزی را تقویت می¬کند و موجب تجدید قوای اندامهای مختلف و ترمیم بافتهای صدمه دیده می¬شود. به طور کلی، بازگرداندن سلامتی به کشور بدن از فواید خوابیدن است.

وقتی شخصی در خواب، بدون علت مشخص زیاد عرق می کند، این امر بیانگر آن است که مایعات هضم نشده زاید بیش از نیاز بدن، ذخیره شده است. به کمک خواب، این مواد زاید از طریق پوست دفع می شوند.

در بدن یک شخص صفراوی، یک دوره خواب طولانی، به علت ایجاد سردی و رطوبت، به کاهش حرارت کمک می نماید.

 برعکس، شخص بلغمی با یک خواب طولانی دچار افزایش خلط بلغم می شود.

بهترین زمان خواب، از ساعت 10 شب تا طلوع آفتاب است و تنفس نسیم صبحگاهی انرژی های سه گانه را افزایش می دهد و برای سلامتی ضروری است.
لازم است صرف شام حداقل 3 ساعت قبل از خواب صورت بگیرد و فرد، نیم ساعت پس از آنکه شام خود را خورد، کمی راه برود.
بهترین زمان برای خواب روز، پس از صرف می باشد. خواب روز نباید بیش از 30-20 دقیقه طول بکشد، (البته در تابستان تا یک ساعت هم اشکال ندارد).

 افراد سوداوی و بلغمی باید از خوابیدن در روز خودداری کنند. خوابیدن در ساعات پایانی روز مناسب نیست و موجب اختلال در خواب شب می¬شود.

خواب بیش از اندازه موجب افزایش سردی و تری شده و به انرژی های بدن صدمه وارد می کند و اگر برای مدت طولانی این رفتار ادامه پیدا کند، اعمال دستگاه گوارش مختل شده، ذهن سنگین و کسل می شود.

بی خوابی در ابتدا موجب افزایش حرارت و خشکی می شود و در صورت افراط، موجب سردی و خشکی می¬شود و برای بدنهای خشک؛ یعنی صفراوی ها و سوداوی ها مناسب نیست.